بانوی غزل سیمین بهبهانی
 سرآغاز نسل سوم سنتی پردازان است
نام سیمین یادآور نام پروین وفروغ هم هست.
پروین شاعری که دردل سنت ایستادودرقالب قطعه ومفاهیم سنتی درد جامعه را فریادزد .
با همان دلسوزی مادرانه ،مادری که همه ی احادجامعه رافرزندخودمی داند.
فروغ درمقابل فرهنگ سنتی ایرانی ایستادوبی محابا درمقابل سدسنت به نبردپرداخت واز هزارتوی سنت بیرون امدودردهای مشترک وتاریخی زنان را فریادکشید.
ولی سیمین نه تندی فروغ را علیه سنت داشت ونه وابستگی پروین را به سنت،حتی طرفداران این سه شاعربزرگ همچون خودشان می اندیشندطرفداران افراطی.
سیمین بانوی غزل است ولی غزلهای دومجموعه ی اولیه اواز تازگی درزبان وبیان وتجدددرتفکر بهره ای ندارد.
سیمین ازمجموعه ی. مرمر،ورستاخیز به بعدنگرشی جدیدمی یابدوسبک وزبا ن.وبیانش تغییر می کند.
سیمین برای اینکه سخن امروزودردهای امروزرا درقالبی تازه تر بیان کند
.به سراغ اوزانی می رود.که درگذشته سابقه نداشته است یاکمتر به کاررفته است.
این رویکرد از کتاب،خطی زسرعت واز آتش گرد آمده اندوبه اوج خودمی رسد.
سیمین دردنامه جامعه اش رامی سرآید.
تلاشهای وتجربه های سیمین از مجموعه های رستاخیز تایک دریچه آزادی درنوشدن غزلهای سنتی ما
تاثیر بسزایی داشته وداردوتجربه های جدید اودرغزل موردتوجه بسیاری از شاعران قرارگرفته است

چون درخت فروردین پرشکوفه شدجانم
دامنی زگل دارم برچه کس بیفشانم
سیمین بهبهانی
دامن گل سیمین همان مجموعه ی اشعار اوست که برشیفتگان شعرافشانده است